Persoaxes da II República e da Guerra Civil

 MIGUEL PRIMO DE RIVERA

Militar e dictador español, (Cádiz, 1870-París, 1930). Procedía dunha ilustre familia de militares, ingresou no exército aos catorce anos e desenrolou a súa carreira en destinos coloniais, Marrocos, Cuba, Filipinas foron os escenarios que lle permitiron ascender rapidamente por méritos de guerra de maneira que no 1912 xa era xeneral.
Durante  República foi executado por realizar una conspiración contra a mesma.

FRANCISCO FRANCO BAHAMONDE

Nace o ano 1892 en Ferrol. Franco foi xefe de lexión en 1923 e xa no 1926 convertiuse no xeneral mái xoven de España, baixo a dictadura de Primo de Rivera, chegou a dirixir a Academia Xeneral MIlitar en Aragón no ano 1928, na Segunda República; no ano 1934 participou na represión da Revolución de Asturias, tamen foi xefe de Estado Mayor Central no ano 1936. Franco sublevase xunto con outros militares contra a República o 17 de xulio de 1936 denominada alzamento. Morre no ano 1975 en Madrid.


ALEJANDRO LERROUX

 Nace en La Rambla, Córdoba, 1864, e morre en Madrid, o 27 de xunio no 1949. Militou desde xoven nas filas do republicanismo radical,como  seguidor de Zorrilla. Precticou un estilo periódistico demagóxico e agresivo nas diversas publicacións que dirixiu. O seu discurso populista, asi como na intervención en diversos programas contra os gobernos da Restauración.
-Durante a República foi líder do Partido  Radical que foi designado xefe de Goberno debido a alianza da CEDA e o Partido Radical.
Este levou a cabo un xiro conservador e orientou o seu labor a desmantelar moitas das reformas realizadas polo Goberno anterior
-Durante a Guerra Civil, Lerroux sufriu un enorme descalabro político, tras este fracaso, practicamente desapareceu da vida política e co inicio  da Guerra encontrábase pasando unhas vacacións na súa finca en Segovia e rapidamente marchou cara Portugal, mantívose no exilio durante o resto do conflicto.

LARGO CABALLERO

Madrid, 1869- París, 1946). Político e dirixente socialista español. En 1890 afiliouse a UGT e en 1894 o PSOE . No 1905 foi elixido concejal en Madrid. Menbro da Comisión Executiva da UGT, foi detidno 1909 acusado de preparar a folga contra a guerra de Marrocos.

Durante a República proclamouse ministro de Traballo, cargo que volveu ocupar no Goberno de Azaña. Coa victoria de dereitas nas eleccións, deixou as posturas moderada  propugnou un frente nido de traballadores.

Durante a Guerra foi elixido diputado polo Frente Popular, foi presidente do Consello de Ministro . E detido en Fracia polos nazis, morreu o pouco tempo da súa liberación

CLARA CAMPOAMOR

Nace en Madrid o 1888, foi unha política pioneira na militancia feminista. Na Segunda República, no ano 1931 obtivo un escaño de diputada por Madrid nas listas do Partido Radical. Formou parte da Comisión constitucional; destaca na discusión que conduxo a aprobar o articulo 36, que recoñecia por primeira vez o dereito de voto as mulleres. Abandonou España en 1938, ante a inminente victoria do alzamento dos militares reaccionarios. Con el régimen de Franco non puido regresar ao país, primeiro en Arxentina e desde 1955 ata a sua norte, en Suiza.

VICTORIA KENT

Nace en Málaga o 1898, foi unha política española que na sua época as mulleres apenas tiñan intervención na vida publica española. Por iso ela comezou a romper as barreiras ao estudiar Dereito na universidade de Madrid, fixose abogada na dictadura de Primo de Rivera e asumiu a defensa de Álvaro de Alvaro de Albornoz ante o Tribunal Supremo de Guerra.

Na Segunda Republica presentouse as eleccions polo Partido Radical Socialista e obtivo un escaño de diputada nas Cortes. No gobernó de Azaña nombrouna directora xeneral de Prisions.

 FEDERICA MONTSENY

Nace en Madrid en 1905. Foi unha dilixente anarquista española, unha das figuras mais emblemáticas do moveimento obreiro español. Foi ademais da mais anarquista mais conocida na época que vai desde a dictadura de Primo de Rivera á Guerra Civil, unha brillante escritora e oradora.

Federica incorporouse asimismo ao equipo director da Revista Blanca, órgano teorico do anarquismo do anarquismo español que se publicou bimensualmente entre junio de 1923 e 1936 e en cuxa primeira época colaborara con asiduidad Unamuno, Clarin,…

Ostentou o posto de ministra de Sanidade e Asistencia Social dende o 5 de novembro de 1936 ata o 17 de marzo de 1937.

FEDERICO GARCIA LORCA 

Nace en Fuentes Vaqueros no 1898. Foi un poeta e dramaturgo español. En 1932 Federico foi nombrado director de La Barraca, uhha compañia de teatro universitario que se propoñia levar aos pobos de Castela o teatro clasico do Seculo de Ouro. 

As ultimas obras de Federico son pezas teatrales. Bodas de Sangre en 1933 que conta un suceso real inspirou o drama dunha moza que fuxe tras a sua boda cun antigo mozo.

No 1936 destaca La Casa de Bernarda Alba é unha obra das mais mportantes onde a vida de Adela, encerrada na sua casa xunto cos suas irmás a causa do luto do seu ordenador e oprimida baixo a sua nai tiranica, revelase sen temos as ultimas consecuencias.

SANTIAGO CASARES QUIROGA 

Nace na Coruña, foi un politico español. Foi o maximo lider do galegismo durante a Segunda Republica, foi elexido deputado a Cortes da Couña en 1931, 1933 e 1936. Formou parte como ministro de Marina do primeiro gabinete republicano e, en outubro do mesmo ano, ocupou a carteira de Gobernación.
Tras o triunfo do Frente Popular nas eleccions de 1936 foi nombrado ministro de Obras Ppublicas e, despois, xefe de Goberno e ministro da Guera, durante a presidencia de Manuel Azaña. En xunio de 1936 protagonizou un crudo debate parlamentario con el monarquico Xose Calvo Sotelo.

DOLORES IBARRURY

Tamén chamada A Pasionaria, dirixente comunista española (Gallarta, Vizcaya, 1895- Madrid, 1989). Nacida nunha familia mineira conservadora, Dolores Ibárruri interesouse pola loita obreira baixo a influencia do seu marido, un militante socialista co que se casou en 1915

Durante a República o seu activismo de loitadora incansable que a levou o carcere duas veces.

Durante a Guerra foi elexida diputada en Asturias, a sublevación dos militares contra o goberno da República acrecentou a sua carisma popular ao desplegar unha gran actividade de propaganda, a sua prosa apasionada, sensible e coherente convertirona nun símbolo de resistencia e combatividade da España repúblicana.

LLUIS COMPANYS

Político nacionalista catalán, 8 Tarrós, Lérida, 1882- Barcelona, 1940). Abogado de
formación, participou dende comezos do século en varios movementos republicanos 
contrarios ao réximen da Restauración. Combinado no eu ideario o ezquerdismo co catalanismo e repartindo a súa actividade entre a loita política e sindical.
Durante a República fundou o partido Esquerda Repúblicana de Catalunya, xunto con Macià e Tarradellas.
Foi elexido presidente do Parlamento catalán e durante o verán do 1933 exerceu brevemente como ministro da Marina no Goberno de Azaña.
No 1934 Companys sucedeu como presidente d Generalitat o goberno autónomo catalá.
Durante a guerra civil seguiu presidindo a Generalitat ata a pérdida da contenda, que fuxiu a Francia. Foi detido polos nazis trala invasión alemana, entregado o gobernó de Franco e fusilado no Castelo de Montjuich.

MANUEL AZAÑA

(Manuel azaña , Alcalá de henares, Madrid, 1880-Montauban,Francia, 1940).Político español, presidente da Segunda República. Procedente dunha familia liberal.Ao proclamrse a Segunda república integrouse no Goberno provisional co ministro de guerra e participou activamente nas cortes contituintes. Asumiu a presidencia do Consello de Ministros cando as discrepancias sobre as relacións Iglesia-Estado levaron a Niceto Alcalá Zamora a abondonar o gabinete.Azaña realizou un amplo programa de reformas: secularizou a vida pública, reformou o exercito, puxo en marcha una reforma agraria e concediu a autonomía a Cataluña.Durante a Guerra Civil foi quedando progresivamente illado, sin capacidade para manter a unidade e a orden no bando republicano, ante o radicalismo e os conflictos internos das organización obreiras

CASTELAO

Castelao (Rianxo,1886-Buenos Aires, 1950). Político, escritor e pintor español, considerado o máximo representante do nacionalismo galego de signo progresista. estudou e licenciouse en Mediciña en Santigo; colaborou na creación do seminario El Barbero Municipal, atacando o caciquismo. Foi mebro do corpo  técnico do Instituto Xeográfico e estadístico, e profesor auxiliar de debuxo no instituto de Pontevedra.

No 1931 foi elexido diputado como galeguista independente para as Cortes constituintes na Segunda República e participuo na constitución do Partido Galeguista. Dirixiu a revista Nós o redor da cal brotou a vida política e cultural en Galicia no 1936.

CARRERO BLANCO

Marine español, dirixente do réximen de franco (Santoña, Santander, 1903- Madrid, 1973). Durector da escola Naval de Guerra de Madrid no memento de estalar a guerra, uniuse en canto puido aos militares sublevados contra a Rpública . Tras rematar  a Guerra, convertiuse nun home de confianza de Franco, que o destinou  subssecretataría da Presidencia do Goberno.

Dende entón abandonou a sua dedicación a Marina para servir lealmente ao dictador nos postos políticos.

JOSE ANTONIO PRIMO DE RIVERA

Político fascista español, fundador da Falange(Madrid, 1903, - Alicante, 1936). Filo primoxénito do dictador Miguel Primo de Rivera, decidiu entrar  en política para defender a memoria de seu pai, xeneralmente denostada nos anos do hundimento da dictadura e da implantacion da II Rèpública.

Durante a República fracasou no seu intento por obter un escaño nas elección do 1931, pero chegou a conseguilo no 1933, integrado nunha coalición conservadora, utilizou o seu escaño e as súas liberdades democráticas do réxime republicano par lanzar un novo partido de insiración fascista, atraídos polos modelos de Hitler e Mussolini.